Belize 2020

Op 2 maart vertrokken vanuit Schiphol met als tussenstop Houston en vervolgens naar Belize.

Op schiphol ging het al mis, mijn Esta had ik niet goed in gevuld en werd geweigerd. Ik had een 8 getikt ipv een B. Ik mocht niet vliegen en moest ter plekke een spoed Esta aanvragen (E47,50) De vlucht van 10.30uur redde ik niet meer maar het kon om geboekt worden en dan vloog ik eerst naar Washington en vandaar uit naar Houston. Ipv van 's middags 1400uur kwam ik 's avonds om 2100uur aan in Houston, taxi genomen naar mijn hotel die gelukkig vlakbij het vliegveld was want ik was erg moe.

De volgende ochtend om 9.30uur verder gevlogen naar BelizeCity waar Murphy, mijn vriend mij opwachtte. Zijn truck was kapot en dus moesten we met de bus maar eerst zijn kleinzoon Javian nog ophalen bij de moeder. Een taxi bracht ons erheen en we konden met de bus vertrekken. Pffff....wat warm was het hier en zeker als je uit Nederland komt. Na 2uur uur in de bus te hebben gezeten kwamen we in San Ignacio aan waar Murphy woont. We zijn thuis.

Toen ik uit Nederland vertrok was er nog geen vliegverbod, er waren een paar mensen in het zuiden van Nederland die besmet waren met het Coronavirus, we waren al op de hoogte van de tv beeld uit Wuhan/China maar hier was het eigenlijk nog een ver van mijn bed show.

Over Belize kan ik niet zoveel vertellen, ik ben er niet aan het reizen geweest en heb het dagelijkse leven hier mee gemaakt (dit is mijn 3e keer in Belize) Het was er saai en het had ook allemaal een reden waar ik niet zoveel over kwijt wil behalve dat ik erachter kwam dat hij nog een vriendin had, uit Duitsland en toen ik terug was in Nederland bleek hij er ook nog een te hebben in Florida. 

In de tweede week van mijn verblijf hoorde ik dat er een lockdown was in Nederland, Amerika waar inmiddels ook covid19 was gearriveerd sloot alle luchthavens. Mijn familie begon zich ook zorgen te maken en terecht want ook ik kreeg een mail in de 3e week waarin stond dat mijn terugvlucht gecanceld was, ik zou een alternatieve vlucht krijgen maar dit kon nog 2 dagen duren. Op zicht maakte ik me nog niet erg veel zorgen maar de familie vertelde mij dat ik moest zorgen dat ik zsm naar huis moest komen anders kon ik nog weleens vast te komen zitten in Belize en omdat ik inmiddels wist dat ik niet de enige vriendin van Murphy was, wilde ik ook niets liever dan naar huis.  Het was erg moeilijk om een instantie te pakken te krijgen, overal kreeg ik bandjes te horen, mailtjes werden niet beantwoord en consulaat in Belize nam ook niet op. Belize besloot om ook de luchthaven te sluiten en de laatste vlucht zou op zondag zijn, terwijl mijn vlucht op maandag was. De ambassade die in Mexico was gebeld , adviseerde om een andere vlucht te boeken. 

Ik moet zeggen dat er ik nu wel nerveuze begon te worden, ik had nog niets gehoord over mijn alternatieve vlucht , had inmiddels BZ ingeschakeld en laten weten dat ik in Belize zat maar ook aan hen had ik niets, nog een andere instantie laten weten dat ik in Belize zat en constant app-jes van familie, vrienden en collega's die zeiden dat ik weg moest zien te komen. Ook van al die app-jes werd ik gek en heb toen gezegd me niet meer te appen met al die goed bedoelde adviezen, uiteindelijk moest ik het zelf zien te redden om terug te gaan.

De volgende dag kreeg ik een mail dat ook mijn 2e vlucht gecanceld was en dat ze niets meer voor me konden doen: Met andere woorden: zoek het nu zelf maar uit. Gelijk op internet gegaan en gekeken waar ik een vlucht kon krijgen, die heb ik gevonden en via Mexico zou ik nog terug kunnen vliegen. Dus toen een ticket geboekt en van Chetumal/Mexico zou ik naar Mexico City vliegen, van daaruit de volgende dag vliegen naar New York en van daaruit weer naar Amsterdam. Dat werd dus een hele reis maar ik was blij dat ik dit keer weg kon uit Belize.

De volgende ochtend om 7.15uur met de bus vanuit San Ignacio vertrokken en op weg naar de grens van Mexico, busreis 4,50uur.

Onderweg een ongeluk meegemaakt waarbij ik assistentie hebt verleend (ik ben doktersassistente). Een auto was tegen een vrachtauto gekomen en ze waren net bezig om de man uit de auto te halen. ABCD eerst verricht en daarna de man verplaatst naar een vlakke ondergrond, hij lag nl op keien en had pijn aan zijn schouder. De ambulance was al gebeld , dus wij konden hierna verder. Hopelijk komt het goed met deze man want ik weet natuurlijk niet of hij mogelijk inwendige bloedingen heeft.

Aan de Mexicaanse grens moest ik formulieren invullen, betalen en werden we samen met nog een echtpaar naar de grens gebracht. Ook daar weer op een kantoor formulieren invullen en betalen en toen met de taxi naar het vliegveld van Chetumal gebracht.

Het vliegtuig vertrok op tijd en 's avonds tegen 8.45uur was ik op vliegveld in Mexico City. Ik had honger en wist dat ik moest wachten tot de volgende dag 10.00uur , dan zou mijn vlucht naar New York zijn. Gegeten en koffie gedronken en geprobeerd te slapen op de vloer op het vliegveld maar ook dat was weer verboden en de politie maakte ons wakker (net ingedommeld met nog een paar meiden) Ook waren het spannende momenten want ik had niet de zekerheid of de vlucht wel doorging, voor hetzelfde geld werd de vlucht naar New York gecanceld zoals vele vluchten gecanceld werden. Toen het 7.00uur in de ochtend was kreeg ik steeds meer vertrouwen dat mijn vlucht door zou gaan. Bij de immigratie kantoor aan de grens van Mexico had ik een papiertje gekregen die ik nodig had op het vliegveld in Mexico voor mijn vlucht naar New York, bleek dat ik het papiertje op de een of andere manier was kwijtgeraakt, chaoot die ik altijd ben. Dus nog weer naar het immigratiekantoor hier in Mexico City en ik werd van kastje naar naar muurtje gestuurd totdat er een vriendelijke jongen op een karretje die daar op het vliegveld werkte mij naar het immigratiekantoor bracht, een hele ondernemeing was dat nog, nieuw vervoersbewijs gekregen nadat ik betaald had en eindelijk vertrok  mijn vlucht naar New York, het was leeg in het  vliegtuig en ik was een vd weinige met een mondkapje. De skyline kwam in zicht en het was ongelooflijk rustig op het vliegveld in New York, ik zag vele vliegtuigen stil aan de grond staan. Nu nog 2 uur wachten en hopelijk werd er geen roet in het eten gegooid door een ge cancelde vlucht naar Amsterdam. Als ik vast zou komen te zitten zou mijn zwager zijn vriend in New York bellen die mij dan moest helpen met onderdak maar gelukkig was dit niet nodig en toen ik in het vliegtuig zat was ik voor het eerst opgelucht. Ik ga naar huis. Het vliegtuig zat helemaal vol maar de volgende dag om 7.15uur was ik weer terug in Amsterdam, nog even de trein en ik was thuis.

Het waren me wel rare weken in Belize en het hele gedoe rondom de covid 19. Ik ben nog 14 dagen in qarantaine geweest, heb Murphy flink de waarheid verteld en dit kan ik nu ook achter me laten. Ik heb wel contact gehad met zijn andere vriendin die erg in shock was. Zij was amper een week weg uit Belize en toen kwam ik daar. Wat een soapserie. Mannen!!!!

En zo kan een vakantie ook gaan.

Het leven gaat verder en ik hoop nog vele mooie reizen te maken.