Sengkang/Tempemeer

Een bijzondere dag voor mij....Ik ben jarig!! Hieperderpiep hoeraaa voor mijzelf!!

Agnes veraste mij al vroeg in de ochtend met een opgeblazen plastic taart, een kadootje van de familie en 2 kaarten. Een kaart was van de kinderen met felicitaties erop, een kaart van mijn broers en zussen + aanhang met allemaal een eigen felicitatie erop geschreven, hoe leuk is dit. Mama had ook een kaart toegevoegd met de felicitatiess erop. Ik vond het ontzettend leuk en bij deze dank ik mijn kinderen en familie voor deze bijzondere attentie. Heel leuk en lief.

Ook de vrienden en collega's bedank ik hierbij voor jullie felicitaties op facebook.

Toch nog een verjaardagsgevoel.

Sengkang waar de Buginezen wonen.

We hebben een gids gehuurd en zijn met de boot het meer op gevaren, het regende pijpestelen maar gelukkig hebben we poncho's mee genomen en omdat het warm is had die regen ook nog wel wat en vonden we dit eigenlijk niet eens zo erg. Je komt weer van alles tegen. Mensen die zich baden in het meer, tanden poetsen in dit smerige water en vrouwen die de was doen. Ik vind het een prachtig gezicht, ze doen het met de middelen die ze hebben en wij kunnen er wat van vinden maar dit is het leven hier nu eenmaal. De boot moest door het struikgewas varen en het is weer zo anders dan het Sentanimeer in Papua. Uiteindelijk kwamen we bij de drijvende huizen op het water. De mensen zien hier soms heel lang geen andere mensen, de mannen zijn veelal vissers en deze worden naar de markt gebracht voor de verkoop. Bij een van de drijvende huizen zijn we op theebezoek geweest. Er was een kamer waar niets in stond en waaar je op de grond moest zitten en ernaast was een kleine keuken waar gekookt werd. We kregen thee en pisang goren (gebakken banaan) De gids was nieuwsgierig over het leven in Nederland en zo hebben we gezellig gebabbeld met een banaantje in de mond.

Nadat we 2,5 uren op dit meer zijn geweest gingen we terug en de gids had ons bij hem thuis uitgenodigd, ach..waarom ook niet. Wederom thee, die ik heb afgeslagen en lekkere koekjes erbij. Zo krijg je ook weer een indruk hoe de huizen er van binnen uitzien en soms is het ook lachen, je ziet dan Micky mouse op de deur en een grote pluche dier nog verpakt in het plastic.

Hierna gingen we naar een weeferij waar doeken en sjaals gemaakt werden met zijde erin, ook dit was leuk om te zien maar dit had ik in Vietnam ook al gezien.

Teruggegaan met een ojek (fietstaxi) en ik vind het iedere keer weer leuk om met het lokale vervoer te gaan.De mensen groeten je allemaal, zijn vriendelijk, willen natuurlijk weer met je op de foto en je hebt ook nog eens leuke contacten.

Ik zou er niet aan moeten denken om met een georganiseerde reis te moeten gaan, je mist zoveel van het lokale geburen en wij genieten hier het meest van en ook vooral van de kleine dingen die je meemaakt.

Het weer is erg klammig en zweterig en wat is er dan fijner dan ...juist, een duik in het zwembad te nemen.

We kunnen niet in onze bikini het zwembad in gaan want we zitten voornamelijk in moslimgebied en dus de legging en een smerig t-shirt aangetrokken zodat die weer schoon is als we het zwembad uitgaan. Ja, je moet alles combineren hier.Toch wel lekker even in het zwembad en nadien lekker duchen.

De stad nog even een beetje verkent maar Sengkangt is niet toeristisch en het heeft verder ook net veel te bieden.

Een belangrijk onderdeel in het leven van de Buginezen is het trouwen. Er wordt jaren gespaard om een bruiloft te kunnen betalen en dit moet door de man gedaan worden. De ouders zoeken ook een meisje uit voor de man en ze hebben dus niet veel in te brengen.Deze informatie kreeg ik van Andy, een jonge student die in het hotel werkte en op de receptie na de enige was die engels sprak. Het is een schatje. Uiterst beleefd en respectvol en hij vond het zo leuk om met ons in het engels te converseren, iedere keer kwam hij weer naar ons toe. Hij bracht ook lekkernij mee wat afkomstig is uit deze streek. In een palmblad zat bv een soort deeg in met binnenin banaan, het was lekker maar erg machtig.

Oke...ik ben jarig en ik moet trakteren. We gaan uit eten en ik betaal natuurlijk maar het is zo goedkoop hier in Indonesie en zo had ik wel 20 mensen mee uit eten kunnen nemen maar ja...alleen Agnes was er, wat een goedkope verjaardag.is het dit jaar.

Omdat we morgen terug naar Makassar moeten en er geen bus hier naartoe rijdt, hebben we een auto gecharterd die ons zou brengen. Ook weer opgelost.

Dit was het weer voor vandaag  mensen.

See You