Baliemvalei

Potverdorie, verslapen!!

We zouden tussen 8-8.30uur klaarstaan maar werden om 8.15uur wakker. De mobiel wel ingesteld maar de tijd niet opgeslagen, wat een oen kan ik zijn.

Penius was er natuurlijk al wel en we kregen nog een half uurtje om te ontbijten en de de grote rugtassen die hier achter gelaten moest worden maar voorzien van een kaartje ect, dit gold ook voor de laptop.

Rond 8.45uur vertrokken we dan met de auto die ons tot Kiruma zou brengen en vandaaruit begon de trekking.

We liepen via smalle paadjes heuvel op en heuvel af. Agnes heeft een uitstekende conditie en laten we het verder maar niet over mijn conditie hebben, regelmatig kwam ik hijgend bovenaan. Er werd een rustpauze gehouden bij het eerste dorpje en vraag me niet hoe al deze dorpjes heten want dat was niet te doen.De kinderen vonden het zo leuk om ons te zien en we hadden klein speelgoed mee genomen die we uitdeelden aan hen. Het lpanorama wat we hadden was geweldig en we konden hier naar hartenlust van genieten, er stromen diverse riviertjes door de dalen en de Baliemvalei is toch een enorm groot gebied. Niet echt een jungle hoewel het alles bij elkaar wel zo genoemd worden. Prachtige grote bergen en waar wij doorheen liepen zonder ook maar een toerist tegen te komen. De bevolking die in dit gebied wonen en waar wij doorheen trekken zijn de Lani's.

We zijn met ons vijven, Penius de gids, e dragers en Agnes en ik. De dragers hebben het zwaar, die dragen grote rugtassen en zakken met al de benodigheden voor de trekking en ze lopen met gemak door de bergen heen. We komen veel lokale mensen en kinderen tegen onderweg en iedereen groet elkaar. 's Morgen is het Selamat Pagi (goedemorgen) de middag, selamat Siang en laat in de middag selamat sore, de avond weer selamat malam (goedenavond en welterusten is selamat tidur.

Zoals vertelt lopen we over smalle paadjes, soms geplaveid met keien, over riviertjes lopen die uit keien bestaat, over hekjes klimmen en de andere kant er weer af via rotsblokken.

Regelmatig moeten we even stoppen want ik moet even bijkomen, het is lastiger dan ik dacht ook ook niet altijd even makkelijkom te lopen en af en toe denk ik bij mezelf: Wat doe ik mezelf toch aan, waarom moet ik weer zonodig de moeilijke gebieden opzoeken maar ondanks dat het best zwaar is zou ik het voor geen goud willen missen en we komen zoveel moois tegen onderweg en dat maakt het ook weer goed. Het is een avontuur waaraan je begint en die moet je ook afmaken. Als we weer eens een dorp tegenkomen dan zie je dat deze mensen in strohutten wonen. De grote hut is voor de mannen en de kleinere voor de vrouwen.Er is zoveel te zien en de prachtige natuur kan je nooit goed genoeg op een foto vastleggen maar ik prent het in mijn geheugen en wij mogen het meemaken. Hoe blij kan een mens zijn ondanks dat het niet makkelijk is. Zo lopen we een aantal uren totdat we in de middag bij het dorp Kilise komen en waar we die nacht bij de pastoor en zijn vrouw zullen slapen.

Penius gaat voor de luch zorgen en wij kunnen uitrusten. Penius is een geweldige kok en we hebben heerlijk gegeten met als toetje ananas , bananen en manderijnen.

Nadat we weer een beetje bijgekomen waren nam Penius ons mee om de omgeving te bekijken van Kilise. Telkens weer kwamen we bij een klein dorpje en onderweg vertelde Penius wat er zoal verbouwd werd aan groente. Wortelen, kool, aardappelveldjes, tabaksplaten, want ook veel vrouwen roken hier. Hij liet ons ook struiken zien waar besjes aangroeide en waar het witte bolletje eruit gehaald werd om hiermee te wassen. Dan waren er ook stengels waarvan de barst eraf gehaald werd en er draden in zaten en daarvan worden de traditionel tassen van gemaakt en die in allerlei kleuren te zien zijn. De handvatten dragen ze op het hoofd en de tas bungelt dan tot onderaan de rug, een beetje afhankelijk hoe groot de tas is. Hier wordt van alles in vervoerd: etenswaren, hooi, baby's en kleine varkens. Het is een prachtig gezicht.. Er groeien hier ook advocado's, dus in principe eigenlijk van alles.

Wanneer een Daniman genoeg geld heeft om de bruidschat te betalen (meestal 5-10 varkens mah hij trouwen. Hij en zijn vrouw krijgen dan een eigen huisje. Als de vrouw in de 7e maand van haar zwangerschap is verhuisd de man naar het mannenhuis en pas als de baby twee tot vijf jaar is en de vrouw haar niet meer de borst hoeft te geven, keert de man terug naar zijn vrouw en kind.

Soms lopen we over paadjes die niet breder zijn dan 20cm en een keer ben ik gevallen doordat ik een misstap maakte en in een kuil viel die bedekt was met gras, even een pijnlijke enkel gehad maar het viel erg mee en ik kon verder. We moesten van een 2 meter hoger muur af en dat was ook erg moeilijk met die rotsblokken, je moet zo goed kijken waar je je voeten plaatst en dat is best wel moeilijk.

Je mag de mensen hier wel fotograveren maar daar moet je RP 10.000 voor betalen, ook zij weten overal een slaatje uit te halen en je kunt ze geen ongelijk geven. Langs de kerk van de pastoor gelopen.

Ieder moment kan ik afgesloten worden van wifi en dan moeten jullie weer even wachten.

De slaapkamer waarin wij slapen is niet eens zo gek. Er ligt een heel dun matrasje en mijn rugzak is mijn kussen. We hebben even elektriciteit gehad en de rest van de avond het moeten doen met een kaarsje.

Douchen is er al helemaal niet bij, het water is bruin en smerig maar gelukkig hebben we doekjes bij ons hoewel het behelpen is, gewoon niet bij nadenken.

In het pikdonker naar de toilet met een zaklantaarn, hilarisch was het, de een met een zaklamp schijnen zodat de ander in het gat kon plassen maar goed, we zijn zussen van elkaar en het maakt ons niets uit! Het is gelukt.

Nu slapen!

See you