Baliemvallei/3

Vroeg op en vroeg vertrekken. Onze laatste dag in het zuidelijke gedeelte van de Baliemvallei. Het is nog maar 6.45uur in de ochtend als we beginnen met lopen. We moeten naar Kiruma terug en het is overwegend afdalen wat soms ook best wel moeilijk is want je moet tegengas geven. Ik heb gelukkig minder last van de spierpijn en nee....geen massage gehad! (dit voor degene die weer vreemde gedachtes hebben, haha) Ik weet zeker dat als ik hier nog een week verblijf, ik een harstikke goeie conditie hebt opgebouwd (makkelijk zeggen he, nu we teruggaan)

De looproute is prachtig, paden met keien, afgewisseld door glibberigheid en soms loop je op een paadje aan de rand van de afgrond, dus gauw de andere kant opkijken want anders krijg je alleen maar van die rare gedachten. Soms moesten we over rotsblokken klimmen en dan weer over kleine rotsblokken die in het water lagen en dat is ook goed uitkijken waar je loopt. De wilde zwijnen lopen overal rondom je heen en ik vind het een komisch gezicht.

Praktisch iedereen loopt hier op blote voeten door de bergen en ik vind het toch wel bewonderenswaardig, die mensen hebben volgens mij een dikke eeltlaag onder hun voeten.

We kwamen bij de Baliem rivier en de stroming was behoorlijk sterk. Eerst een moeilijke gang er naartoe over grote rotsblokken en over de rivier lag een stuk hout van 10cm breed in het water waar we overheen moesten lopen. Hierbij hadden we toch echt wel de hulp van Penius nodig die tot zijn knieen in het water stond en Agnes en mij er om beurten erover hielp. Pffff...dat hebben we ook weer overleefd.

He...gelukkig, een geasfalteerde weg en al lopend kwamen we bij het volgende dorp waar een man aan het schreeuwen was en met grote keien aan het gooien was naar de huizen. Het werd even stil in ons groepje en er heerste een spanning over wat er verder zou gebeuren, we bleven maar even stilstaan anders zou je de kans lopen om een kei tegen je hoofd aan te krijgen. Uiteindelijk liep het gelukkig met een sisser af en konden we verder.

We zijn terug in Kiruma en daar wachtte de auto op ons om terug te rijden naar Wamena, naar ons hotel.

Douchen!!!!

De trekking was ondanks dat het zwaar was in een woord: GEWELDIG!  Meer uitleg kan ik er niet over geven.

Penius had inmiddels alweer nieuwe klanten voor de volgende dag en onze bedoeling was om ten noorden van Wamena te gaan kijken. Oras, een van de drager die geen woord engels spreekt zou met ons meegaan maar we moeten vandaag ook nog even een vliegticket regelen voor de terugweg.

Nadat we dit hadden geregeld even een kopje cappucino drinken en nadat we een zijweg waren ingeslagen kwamen er vanachteren vrachtauto,s aan met allemaal uitgedoste papua's die 100 m verder bij een blauw gebouw het terrein opreden.

Eens even kijken wat hier te doen is. Iedereen verzamelde zich op het plein, de mannen met een veer op hun hoofd en aan weerszijde van hun gezicht een witte veer en hun lichamen waren beschildert met tekens, de vrouwen een veren krans op hun hoofd en een rieten rokje aan en ze begonnen te dansen op de muziek die een constant dezelfde deun liet horen. Oja, er waren ook mannen bij met een bot door hun neus en wij mochten hiervan mee genieten, wat een mazzel dat we die zijstraat insloegen. Er lag stro op de grond en er waren wilde zwijenen gebraden en mannen waren bezig om deze in kleine stukjes te snijden zodat iedereen een stukje vlees zou krijgen. Het vet droop van hun handen en ook Agnes en ik kregen een stukje aangeboden maar dit hebben we vriendelijk afgeslagen. De peniskoker ontbrak er natuurlijk ook niet. Wat een prachtig volk is dit en aan de ene kant staan ze nog met een voet in het stenen tijdperk en aan de andere kant zie je ook dat hier de moderne ontwikkeling heeft plaats gevonden en de invloed van Indonesie erg aanwezig is. Jammer van zo'n authentiek volk, ik hoop dat ze zelf de tradities nog in ere houden.

Dit was weer een enerverende dag dag en waarbij we weer vele indrukken hebben opgedaan.

Fieke...van harte gefeliciteerd met je verjaardag en een knuffel van ons!

See you