Bamako

Vandaag naar de familie van Buba. Best wel spannend.

We namen een (gammele) taxi en het weerzien voor Buba was erg emotioneel met zijn familie. De kinderen keken mij verlegen aan maar de zussen heetten mij van harte welkom en nadat we de koffer met kado's hadden uitgedeeld aan iedereen was het tijd om te eten. Heerlijke rijst met kip en salade. Sedou de vriend van Buba die in Bamako woont was er ook met zijn zoontje. We hebben die middag wat foto's gemaakt van de familie en toen werd er gediscuseerd welke naam ik zou krijgen, dit is een gewoonte van dit volk om een eigen naam te geven. De grootmoeder, moeder en dochter hebben de naam Safina en ik zou die naam ook krijgen totdat een tante zei dat het Sophie moest worden en toen iedereen het daarmee eens was, werd ik vanaf dat moment Sophie genoemd. Ik vond het erg leuk en voor mij een teken dat ik geaccepteerd was.

We moesten de buurt in om mensen te begroeten en dan is het normaal dat Buba hen ook wat geld geeft (hij komt tenslotte uit Europa).Veel had ik er niet aan want er werd alleen Bambera, de taal die de Malinezen ook spreken, gesproken maar goed, wat moet dat moet.

's Avonds werden werden teruggebracht door de vader van Buba  die een (ook weer een gammele) auto had.

We waren moe maar  Buba was blij....Sophie was geaccepeteerd door de familie.

De volgende dag lekker uitgeslapen, Aoua was al 2x aan de deur geweest maar we hadden niets gehoord.We gingen de stad in maar omdat het zolang duurd voordat de bus kwam hebben we maar zo'n groen bestelbusje genomen voor 45 cent. Zo'n busje is eigenlijk een en al schroot en het verbaasd me dat al die busjes nog willen rijden.

We belandde op een markt, wat een drukte was het hier en het was wederom goed uitkijken waar je liep, alles gaat door elkaar heen, het verkeer, de voetgangers, dieren etc. Hoe is het mogelijk dat er zo weinig ongelukken gebeurt en vooral ook het constante getoeter.

Op de markt werd er traditionele kruiden en medicijnen verkocht, ik vond het erg interessant. We hebben briefopeners van hout gekocht voor mijn collega's en voor mezelf nog een houten maliman.Omdat Buba niet meer precies de prijzen wist (4 jr. weggeweest) werden we natuurlijk afgezet, temeer omdat ik blank ben. maar het lukte Buba toch om af te dingen wat hier natuurlijk ook heel gewoon is.

Dagelijks wordt het eten verzorgt door Aoua (de dienstmeisjes doen dit) en wat een luxe is dit..

We hadden ook een leuk contact met de overburen Abdul en zijn vrouw Aisha..

De volgende dag zijn we met Jaccou naar de vrouw van Bas gegaan die net een baby had gekregen. Bas is ook een vriend van Buba uit Nederland..Zijn vrouw woont in Bamako. De baby bewonderd en gelukkig kon ik engels met de vrouw van Bas praten want praktisch niemand spreekt de engelse taal was ik wel achter gekomen.

Ook nog een bezoek gebracht aan de ouders van Bas die weer elders in Bamako wonen.Als je denkt dat alles armoede is in Mali dan heb je het mis. We zijn naar een prachtige wijk gereden waar mooie huizen stonden, hier wonen de ministers, de ambasadeurs en zakenmensen.

Bij een hotel wat gedronken en daar was een zwembad en trof ik een nederlands gezin aan. Ik was blij even iemand te spreken in mijn eigen taal want frans praten gaat me moeilijk af, bambera lukt al helemaal niet en bijna niemand spreekt engels. Dan ben je blij iemand te spreken uit je eigen land met je eigen taal.

Er zijn drie bruggen in Bamako want de rivier de Niger stroomt dwars door Bamako heen. We hebben de oude brug bezocht en die is zo smal dat er maar een auto tegelijk erover heen kan rijden. De brug is aan vervanging toe en daar hebben ze de Nederlanders voor benaderd.

Bij Jaccou thuis hebben we rijst met een soort groene saus gegeten maar ik vond het niet lekker.

's Avonds gingen we naar het huis van Aoua en er ging net een vrouw weg. Ze stond in de deuropening en begon plotseling te zingen, ze had een felle schelle stem en Buba legde mij uit dat ze me veel goeds toe wenste. Wat lief van deze voor mij onbekende vrouw. Buba gaf haar wat geld en toen verdween de vrouw.

Er was een feestje voor vrouwen een straat verderop  en waar dus ook alleen maar vrouwen mochten komen, dit ivm een bruiloft van een jong stel..

Daar aangekomen zag ik 4 palen waar een stuk zeil overheen gespannen was, een oud vrouwtje waarvan het gebit nauwlijks meer aanwezig was gebaarde me te komen zitten en begon bambera tegen mij te praten waar ik natuurlijk niets van snapte, ook de andere vrouwen begonnen tegen mij te praten en de kinderen wilde me allemaal aanraken.

De oude vrouw sleepte me mee naar de dansvloer en daar stond ik dan een beetje verlegen te dansen maar het werd wel gewadeerd. Ik vond het toch wel een unieke ervaring en erg leuk om mee te maken.

De volgende dag met Aoua de stad in om wat kadootjes voor het thuisfront te kopen en Aoua weet natuurlijk wel wat de prijzen hier zijn en de kans dat ik nu wordt afgezet is vrijwel nihil.

Je denkt dat je direct naar de stad gaat maar nee.   de stad ingaan , gaat op z'n afrikaans. Ik leg het uit.:Eerst een winkeltje van een vriendin van Aoua in, blablabla, , daar moest ze nog eerst naar de notaris wat ook weer de nodige tijd in beslag nam, naar het kantoor van haar man en weer blablabla en toen eindelijk de stad in. En zo gaat dat, je geduld wordt hier echt op de proef gesteld.

De kado's gekocht en mooie stof gekocht voor mezelf en de moeder van Kandera (ook weer een vriend van Buba uit Nederland) die een eigen atelier had zou en Afrikaanse jurk voor mij maken.

Na de markt weer naar iemand toe en ondertussen had ik er een beetje genoeg van en toen we weggingen met de auto dacht ik het gehad te hebben maar weer werd ik meegenomen en ditmaal naar de moeder van Aoua en de andere familieleden. Ooohhhh....ik had het helemaal gehad en ook hier weer veel te lang gebleven. Ik vind het ontzettend lief dat ze me overal naartoe neemt maar de taalbarriere is een probleem en ik zit er meestal dan ook maar een beetje bij. Vindt het eigenlijk niet leuk.

Gisteravond waren we nog naar het plaatselijk ziekenhuis geweest want er was een meisje geopereerd aan de blindedarm (familie?? ik weet het niet) .

De muren waren afgebladerd, het zag er niet erg schoon uit en er stond een oud bed in de kamer waarin het meisje lag en dat was alles. De familie zorgt voor het voedsel van het meisje wat iedere dag gebracht wordt. Ondenkbaar bij ons.

Vandaag een rustige dag, in de middag begon het te regenen, het kwam met bakken uit de lucht en ook valt iedere keer de elektriciteit even uit, dit gebeurt bijna dagelijks en ben er inmiddels al aan gewend.

Sedou kwam ook op bezoek en er werd gezellig gekeuveld tussen de mannen.

Ik heb een wasje gedaan en vond een stukje touw die ik in de slaapkamer bij het raam spande en bij de knop van de kast zodat ik de was op kon hangen. Ik wordt al aardig inventief..

De ouders van Buba nog weer bezocht deze dagen. De tante van Buba was laurierbladen aan het stampen in zo'n houten grote kom en ik mocht de peperkorrels fijnstampen.Ook dit is weer echt afrikaans.

De moeder van Buba was naar de markt geweest en had als kadootje voor mij een boubou gekocht, lief he!!! Ook van Mariam die in de verdere loop der jaren mijn favoriet zou worden had een paar mooie leren slippers voor mij gekocht.

Het is een leuke familie en inmiddels weet ik de namen. Vieux is een broer, zijn vrouw Batoma (erg lief) zus Mariam die polio heeft en moeilijk loopt en zus Saffie, broer Le Grand die in Frankrijk zit en nog neven en nichten die er slapen en iedere dag zijn.

Bovenstaande speelde zich af  van  08-08-04 t/m 14-08-04