Belize 2018

Op 12 februari 2018 ben ik opnieuw naar Belize gegaan om mijn vriend te bezoeken en mijn doel was op het dagelijkse leven te proeven. Wel wil ik een paar dagen naar Guatemala omdat San Ignacio dicht bij de grens van Guatamala ligt (20 min met de auto).

Murphy heeft samen met Javian, zijn kleinzoon mij van het vliegveld gehaald en is het nog anderhalf uur rijden voordat we in San Ignacio zijn. Hij woont nu in een ander huis maar wel op hetzelfde terrein waar zijn vorige huis ook stond, alleen is dit huis veel groter. Jammer alleen dat ze niet kunt douchen (kapot) en dus werd het de komende weken weken water opzetten totdat het waarm was en dan wassen in de badkamer. Ik was het al gewend van Afrika.

Het voelde als thuis komen en wel weer even wennen aan de warme temperaturen.

Waar bestond dit dagelijks leven nu uit: Ik ging de stad in om boodschappen te doen en zorgen dat we eten hadden. Ook zijn we diverse malen naar zijn farm geweest, wat 45 min rijden van San Ignacio is. Ik weet niet eens hoe het heet daar in the midle of nowhere, want dat is het echt. Er was al veel veranderd ten opzichte van 2017. Er was een huisje gebouwd voor de werknemers, er liepen schapen en kippen,  de werknemer had 2 honden en er groeide al van alles. Ook was er net een lammetje geboren. We zijn diverse malen naar de farm geweest.

Als ik zou willen, kon ik nog wel uitstapjes gaan maken maar ik vind dat de mensen in Belize hier veel geld voor vragen en ik snap dan ook dat veel backpackers niet zolang in Belize blijven, zeker als ze uit Guatemala komen waar alles veel goedkoper is. 

Als de gidsen in Belize nu eens niet zoveel vroegen dan denk ik dat ze uiteindelijk veel meer verdienen omdat de backpackers dan ook langer willen blijven. Belize is tenslotte een prachtig land en heeft veel te bieden.

Murphy nam me ook mee om San Ignacio eens beter te bekijken en als je aan de rand van de stad komt heb je een prachtig gezicht.

Verder heb ik eigenlijk niets bijzonders gedaan, lezen en een broer van Murphy is ook nog een dag op bezoek geweest.

Het werd tijd om eens naar Guatemala te gaan, ik wilde niet te lang wegblijven want tenslotte kwam ik hier in Belize om het dagelikse leven mee te maken maar een paar dagen er tussenuit moest toch kunnen.

Murphy wilde niet mee en dus heeft hij mij afgezet bij de grens en daar heb ik wat geld gewisseld. Ik had op internet gelezen waar ik een busje kon vinden die me naar Flores zou brengen en ja het klopte precies. Wanneer je de grens over bent in Guatemala loop je naar de brug die voor je ligt, gaat erover en slaat links af en dan aan de rechter kant kan je mee met het busje. Ik weet niet meer wat ik er voor betaald hebt omdat ik nu pas aan het opschrijven ervan ben toe gekomen (sept 2019)

De avond ervoor heb ik gauw via Booking.com een kamer in een hotel geboekt en aangekomen in Flores zijn er genoeg tuktuk's die je op plaats van bestemming brengen. Floris zag er op het eerste gezicht leuk uit maar ook toeristisch. Nadat ik geinstalleerd was in het hotel en ik er maar op uit gegaan om te zien wat Floris te bieden heeft. 

Je hebt een mooi uitzicht op het meer van Peten in Floris en langs de boulevard zijn er veel reastaurantjes. Ik wil graag naar  Tikal toe en moest nog even kijken of ik ergens een ticket hiervoor kon krijgen. Al lopend door Floris zag ik veel leuke huisje met bloemetjes aan de muren en voor de deuren, leuke souvenirswinkeltjes en ik heb een rugzakje gekocht voor mijn kleinkind . Een winkel gevonden waar ik geld kon wisselen en er werden allerlei dagtochten en meerdaagse tripjes naar Tikal. Ik zocht echter alleen een busje die mij ernaartoe kon brengen en in Tikal kan je entreekaartje kopen.

Het was inmiddels avond en ik had honger, kaartje voor Tikal kon ik morgen ook nog kopen, nu wilde ik eerst wat eten. Heb een leuk restaurant gevonden en heb er heer lijk gegeten. De zonondergang op het Petenmeer gezien en dit was erg mooi. Nu werd het tijd om te slapen. Ik had een ruime kamer wat wel lekker was en er stonden 2 bedden.

Na het ontbijt ben ik op pad gegaan om Floris eens echt te bekijken. Zoals eerder gezegd vond ik allerlei kleurrijke huisjes voorzien van veel plantjes en bloemen, ik kwm gisteravond langs een restaurant waarvan de voorkant erg begroeid was met wild groen en het restaurant verlicht was met allerlei gekleurde verlichting, zo mooi om te zien, ben diverse straatjes in gelopen en heb een kerk bezocht .

Toen ben ik naar Santa Elena gewandeld, een klein plaatsje wat pracktisch tegen Floris aanligt. Ik kwam op een markt terecht waar de kippen in grote manden zaten en waar een vlechttouw omheen zat, heel grappig. Het was een behoorlijke markt en er was van alles te koop. Ik ben gek op markten en heb me dan ook kostelijk vermaakt.

Einde vd middag teruggegaan en ergens een burrito gegeten, ik vond er niet veel aan eerlijk gezegd.

Ik moest nog een ticket kopen voor vervoer naar Tikal waar ik morgen naartoe wil.

Ook dit is gelukt en 's avonds nog weer even een wandeling langs het meer gemaakt en een meisje wilde zo graag een foto van mij maken en ik stond het toe, ook hebben we een foto van ons samen gemaakt.

Slapen want morgen moet ik om 8.00uur klaar staan.

Zoals het toegaat in deze landen zijn ze nooit op tijd en het werd dan ook 9.00uur voordat het busje kwam. Er zaten al meerdere mensen in en omdat ik geen spaans spreek kon ik ook met niemand praten.Ik zat op de achterbank en naast mij zat een koppel die uit Guatemala kwamen en tot mijn verbazing sprak de man engels en toen hebben we een hele conversatie gevoerd. Hij was samen met zijn verloofde die geen engels sprak en zelf werkte hij in Amerika en was nu een week met vakantie en ook op weg naar Tikal, waar hij overigens eerder was geweest maar zijn verloofde niet. Aangekomen in Tikal begon ik te zoeken waar ik heen moest lopen, ik kocht een plattegrond en de Mark (de man die engels sprak) bood aan dat ik wel met hen mee mocht lopen, ik maakte daar gebruik van. Je moet ook wel een half uur lopen voordat je bij de tempels komt maar de wandeltocht was beslist geen straf, je loopt tenslotte in de jungle

Aangekomen bij de tempels was het alleen maar genieten. Wat een kunstgebouwen en de indianen die hier gewoond hebben waren zeer intelligent. De een na de andere tempel heb ik bewonderd , sommige zijn 2000 jaar oud. Samen met Mark en Claudia zijn we gaan rondwandelen want her en der kom je weer andere tempels tegen. Ook zijn er hier dieren aanwezig hoewel ik ze niet gezien hebt op het fluiten vd vogels na. Ik heb me laten vertellen dat er slangen en apen zijn naast de vele vogelsoorten.

We kwamen ook een heilige boom tegen, bijzonder!

ook kwamen we een stel vrouwen tegen die in kleurrijke kleding waren gehuld, prachtig om te zien en op de terugweg naar het busje kwamen we mensen tegen die een klein kind in een doek droegen en dan niet op de rug maar gewoon de uiteinden vastpakte .

Het was jammer dat ik niet zoveel tijd had en ik moest 's middags om 15uur terug met get busje omdat ik weer naar huis moest (San Ignacio) Mark boodt mij aan om me terug te brengen want ik wist niet meer precies de weg terug te vinden en ik kwam net op tijd weer terug maar wat wil nou het geval?? We stonden aan de verkeerde kant te wachten en het busje was al weg.

Wat nu....maar de oplossing bood zich direct aan. Er kwam een lokaal rood busje en de jongen riep Floris...ik reageerde er gelijk op en na vluchtig afscheid te hebben genomen van Mark en Claudia, de schatten die mij op sleeptouw hadden genomen klom ik vlug in het busje.

Er zaten alleen lokale mensen in die mij bekeken maar ik glimlachte hen vriendelijk toe en zij vonden het wel leuk om een blanke bij hen in het busje te hebben. Ik geloof dat de rit maar iets van 2 of 3 euro kosste. Onderweg vroeg ik me wel af hoe ik va Floris weer naar de grens kwam want ook dat was nog minstens anderhalf uur.

In Floris aangekomen zei ik tegen de kaartjesverkoper van het het busje: Border...Melchor de Mencos en hij snapte wat ik bedoelde. Nam me mee naar een kantoortje, haalde er iemand bij die een klein beetje engels sprak en bood mij een taxi aan maar dat vond ik te duur. Ik wees weer naar een lokaal busje en werd aan de arm meegenomen en binnen 5 min zat ik in een ander busje die mij naar de grens zou brengen. Ik bedankte de jongen en zo zie je maar weer, je hoeft de taal niet te spreken, het zijn vriendelijke behulpzame mensen en met soms 1 woord kom je al heel ver.

Ik vind het altijd wel leuk om met de lokale bevolking te reizen en mijn ervaring is dat ook zij het waderen dat een blanke niet kieskeurig is, voor mij heeft het altijd wel wat.

Ik kon Murphy niet bereiken, geen bereik en toen ik terug was bij de grens ben ik maar met de taxi terug gegaan wat mij 20 bld kostte.

Het was inmiddels avond maar ik heb echt genoten van 3 dagen Guatemala.

De rest van de dagen zijn we thuis gebleven, af en toe het centrum in wandelen, de markt op voor fruit kopen en een voetbalshirt gekocht voor mijn zoon die het leuk vindt om uit dergelijke landen een voetbalshirt te hebben.

De dag voor vertrek waren we 's middag ook nog even op de markt en toen we weg wilde rijden, haperde de truck van Murphy en we konden niet weg. Ik dacht....nee toch niet weer he....bij mijn eerste bezoek was de truck ook op de ochtend van vertrek kapot en nu weer.

Wat wel kon was dat de truck achteruit kon rijden en zo zijn we dan maar in z,n achteruit naar huis gereden, hilarisch was dat en iedereen keek ons natuurlijk na.

De volgende ochtend moest er nog een busje geregeld worden die mij naar het vliegveld moest brengen.

Om 8.30uur stonden we netjes e wachten langs de kant vd weg maar om 9.00uur nog geen busje. Ik wordt hier zenuwachtig van want het vliegtuig zal echt niet op mij wachten. Gelukkig 9.15uur kwam het busje en ja...ik heb het vliegtuig gehaald.

Ik heb met Murphy afgesproken dat hij nu maar eens naar Nederland moest komen, ik ben nu 2x in Belize geweest ...dus wordt het tijd dat hij deze kant op komt. Dat wordt wel 2019 en dus weer een lange tijd zonder hem.

Ik ben in ieder geval weer een ervaring rijker.