GAMBIA 2008

Dinsdag 6 mei 2008

Om 5.00uur opstaan en precies om 6.00uur stond de chauffeur, genaamd Buba ook voor de deur.Papa vond het beter dat Ablay ook met ons meeging, ter bescherming en zo vertrokken we met ons vieren: Julia-Aysha-Ablay en ik en natuurlijk de chauffeur.In Banjul was het al een drukte van jawelst in de vroege ochtend en we moesten een oversteek maken met de ferri. Er stond al een hele rij met auto's te wachten en voordat we de oversteek konden maken zou dat nog wel een paar uur kunnen duren maar Buba had hier een oplossing voor gevonden. Hij belde iemand  aan de de overkant van het water, liet de auto achter, kocht kaartjes voor de oversteek en zo konden we aan boord naar de overkant.Goed gedaan. Op de boot liepen we naar boven zodat we een goed uitzicht hadden. De overtocht duurde een uur en toen we aan de overkant in Brada kwamen stond er weer een andere chauffeur klaar met een auto. eerst gingen we ontbijt kopen, stokbrood met uien en garnalen, tenslotte waren we van huis gegaan zonder te ontbijten.Zo..en nu op weg naar Juffrey, de geboorteplaats van Kunta Kinte.Voor degene die niet weten wie Kunta Kinte is, een korte uitleg hier.Kunta Kinte werd in de slaventijd ook gevangen genomen. Hij was besneden in de busch busch en en behoorde zoals ik het gehoord hebt tot een groep van maraboe´s.Niet alleen gambianen werden gevangen genomen maar ze kwamen uit heel west Afrika, zelfs uit oost Afrika werden ze gevangen genomen en  verscheept naar Amerika waar ze j op het land moest werken bij een rijke boer. Op een dag probeerde hij te ontsnappen maar werd weer gevangen genomen, ze hebben hem toen een voet afgehakt zodat hij het niet opnieuw zou proberen. Zijn verhaal over hoe hij in Afrika (Gambia) leefde, de barre overtocht naar Amerika en zijn leven daar vertelde hij zijn kinderen en deze moesten het weer doorgeven aan hun kinderen, totdat een nazaat van hem onderzoek heeft gedaan van ...in hoeverre het allemaal klopte werd er een serie hierover uitgezonden op de televisie. Het was een prachtige serie en je krijgt een goed beeld hoeveel leed deze mensen is aangedaan. Nou dit was even in het kort maar dan weet je wie Kunta Kinte was.

De rit duurde zo'n anderhalf uur en we reden dwars door het landschap heen. Geen verharde weg en we werden dan ook diverse malen heen en weer geschud door al die zandkuilen. Het was een mooie rit en we kwamen van alles tegen onderweg. De grote palmoliebomen en de olie wordt hier in Gambia gebruikt voor het koken, het heeft een rode kleur en ik kende deze olie omdat Hady dit ook thuis gebruikte. Ook zagen we verschillende soorten vogels, sommige waren zo groot als een kalkoen, prachtig om te zien.In Albreda/Juffrey stond een gids voor ons klaar. Albreda en Juffrey grenzen aan elkaar en de chauffeur vertelde ons dat de scheiding bij de olifantenboom lag, grappig!We waren de enige toeristen en om op het James eiland te komen moesten we in een bootje de overtocht van 15 min maken, weer 500 dalasi.Het eilandje was niet groot, het was gekrompen door erosi. Er was een fort rond 1657 gebouwd waar de slaven door de portugezen bij elkaar werden gebracht en vervolgens vanuit hier werden verscheept naar Virginia, Suriname, Frans Gyana , Brazilie, Mexico, Ned, Antillen, Haiti en al de eilanden eromheen.Er was niet veel meer over van het fort behalve wat ruines, je kon een ruimte zien van 10m2 waar de mannen in moesten, een ruimte waar de vrouwen verbleven en een aparte ruimte waar ze de zwangere vrouwen in stopten, deze waren erg gewild want je kreeg 2 voor de prijs van 1. In een zo´n ruimte werden wel 100 man in gestopt, deze mensen zaten gigantisch op elkaar gepropt. Ze verbleven hier 2 weken alvorens ze werden verscheept naar Amerika en Z.Amerika. Werd er dan geen poging gedaan om te ontsnappen= Ja natuurlijk wel maar er was alleen water rondom het eiland en je moest 5 km zwemmen ,  degene die ontsnapte die verdronken weer in het water want het vaste land was net te ver weg.Het gaf me toch een akelig gevoel op dit eiland na het horen van het verhaal van de gids.Na het bezoek aan James eiland zijn we eerst naar het restaurant gegaan om wat te eten en te drinken en vervolgens gingen we naar het museum die er ook was. James eiland ligt in Albreda en het museum in Juffrey. Dit ligt nog geen km van elkaar vandaan.Het was jammer dat we niet alles konden zien in het museum omdat men aan hetschilderen was ivm het festival wat jaarlijks wordt gehouden en waar veel buitenlanders op af komen. Ophra en minister Reys waren hier ook geweest.Alex Haley, een nazaat van Kunta Kinte was in 1967 naar Juffrey gekomen toen hij erachter kwam dat hier zijn roots lagen. Toen hij in 1967 in Juffrey was heeft hij nog een oude man ontmoet die hem het een en ander heeft kunnen vertellen over de slaventijd.Buiten het museum kon je een replica van een slavenschip zien )weliswaar veel klein, zo´n 10meter lang' Buiten bij de olifantenboom vroeg de gids ons of we een dier in de boom konden ontdekken en ik zag de afbeelding van een olifant wat ook goed bleek te zijn en daarom werd de boom ook de olifantenboom genoemd.Nog wat foto+s gemaakt en toen was het tijd om terug te gaan naar Brada. Onderweg controle gehad van de politie en de kofferbak werd gecontroleerd. Een van de agenten maakte een grapje en vroeg Buba of hij ons )JUlia en ik' niet achter konden laten. Dacht het toch  niet!!In Brada hadden we de pech dat de ferry net weg was en dus moesten we wachten, zeker een uur en het was warm.Er was nog een andere mogelijkheid om eerder naar de overkant te komen nl met een klein bootje maar Aysha en  Julia vonden dit toch wel een eng idee. Ik legde hen uit dat het anders nu een uur zou duren voordat de boot kwam en we ook een uur op de boot zouden zitten of dat we met de kleine boot gingen wat maar 30 min, in beslag nam en we konden gelijk vertrekken. Toen kozen ze toch voor de kleine boot. De jongens namen ons op de rug want we moesten anders een stukje het water in lopen, het was een hilarisch gezicht. De mannen waren sterk, met gemak droegen ze 4 balen met uien op hun rug. Knap hoor!In Banjul met de auto van Buba terug naar huis, nog 2000 dalasi betaald en al met al werd het wel erg duur en voelde ik me belazerd maar goed het was een mooi avontuur en we hebben enorm genoten van deze trip. Eindelijk eens echt wat gezien en de geboorteplaatst van Kunta Kinte gezien.Ik zat onder het rode zand , m´n haren hadden een rode gloed en de kleren waren ook vuil. Zelfs na het douchen )emmer met water' zat er nog rood zand op de handdoek waarmee ik me had afgedroogd.´s Avonds op tijd naar bed gegaan.

See you!